Słownik polsko-niemiecki. 2014.
dziadzieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziadziećeję, dziadziećeje, dziadziećdział, dziadziećdzieli {{/stl 8}}– zdziadzieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} starzeć się w widoczny sposób,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziadzieć — ndk III, dziadziećeję, dziadziećejesz, dziadziećej, dziadziećał, dziadziećeli 1. pot. «stawać się coraz starszym; starzeć się» Człowiek dziadzieje z każdym dniem. 2. pot. «stawać się coraz biedniejszym; biednieć» Tracił stopniowo majątek,… … Słownik języka polskiego
dziadzienie — n I rzecz. od dziadzieć … Słownik języka polskiego
pierniczeć — ndk III, pierniczećeję, pierniczećejesz, pierniczećej, pierniczećczał, pierniczećeli pot. «starzeć się (zwłaszcza umysłowo); dziadzieć, tetryczeć» … Słownik języka polskiego
pierniczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, pierniczećeję, pierniczećeje, pierniczećczał, pierniczećczeli {{/stl 8}}– spierniczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się wraz z upływem lat coraz bardziej niesprawnym umysłowo,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdziadzieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziadzieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
